dinsdag 26 juni 2012

The Letting Go


Piece by piece I take apart 
This complicated heart 
And I hope to find 
Something I can prove is real 
I can feel is truth 
I can say is mine 
The Letting go – Melissa Etheridge

In mijn omgeving zijn er meerdere mensen die afscheid (hebben) moeten nemen van hun geliefde. Afscheid om zelf door te mogen en kunnen gaan. Afscheid om eindelijk zichzelf te mogen worden.

Het is zoals in de tekst hierboven: Alsof je je hart uit elkaar moet halen, stukje bij beetje, om te zoeken wat echt is, wat waarheid is en wat echt van jou is. Ontzettend moeilijk en pijnlijk, maar deze tijd schreeuwt erom! Voor diegenen die nog steeds in een relatie zaten waarin ze niet volledig zichzelf konden zijn, is het tijd om dat uit te gaan vinden. Meestal gaat dat het beste alleen.

Ik weet, uit ervaring, heel goed hoeveel pijn het kan doen om een geliefde te laten gaan. Ook als je niet jezelf hebt kunnen zijn bij diegene, dan nog kan de liefde zo diep zitten. Weet dan dat je soms je GROTE liefde moet laten gaan, om je WARE liefde tegen te komen. Je grote liefde vinden is prachtig, maar ook vaak heel moeilijk. Je kunt hier denken in termen als tweelingziel/tweelingvlam, maar laten we het simpeler houden. Diegene waarbij jij in het begin dacht “Dit is hem/haar!”, diegene waarmee je die schok van herkenning voelde, diegene waarvan jij zeker wist dat je met hem/haar oud zou worden, blijkt het vaak juist niet te zijn. En juist door die sterke gevoelens ben je bereid om ver te gaan, heel ver, om te zorgen dat de relatie werkt. Dat je daarbij jezelf kwijtraakt, is niet vreemd.

Maar nu deze tijd ons vraagt om terug te gaan naar onze kern, naar ons werkelijke ZIJN, kunnen we dit niet meer volhouden. Steeds weer wordt ons duidelijk gemaakt dat we moeten laten zien wie wij zijn en dat kan alleen als je het zelf weet. Hoogste tijd dus om dat hart eens onder de loep te nemen. Jouw hart, jouw prachtige, eigen hart, dat toch echt voor jou alleen klopt, niet voor die ander! Dit hart is immers van  waaruit wij nu moeten gaan leven. Tijd om het te leren kennen en te vinden wat echt, waar en van jezelf is.

En troost je ook met deze gedachte: Wij zijn met onzichtbare koorden verbonden met wie wij liefhebben. De koorden die staan voor liefde, voor puurheid, voor waarheid, zijn gouden koorden. Deze kun je niet snijden of knippen. De andere koorden, de zilveren, staan voor de emoties, dus ook voor de ruzies, het verdriet. Deze kun je gerust (denkbeeldig) knippen, wat puur en echt is blijft over. Zoals altijd: De liefde blijft!
Dus om ook maar te eindigen met een stukje tekst van Melissa Etheridge (uit Keep it precious):

So take care, my love, my friend
And keep it precious

Iets mooiers kun je je niet wensen, dat jullie liefde, ook als hij niet voortgezet wordt, waardevol, kostbaar blijft!

Nadia

Voetnoot: Die ware liefde, die komt er, mettertijd, wel, weet ik ook uit ervaring! 

woensdag 6 juni 2012

Het is tijd…


Wederom kwam ik erachter dat mijn “thema”, het Jezelf Zijn van mijn vorige blog, het thema bleek te zijn dat “in de lucht hing”. Zoals nu ook in de lucht hangt dat het tijd is om te kiezen. Om wederom open te staan voor liefde en nu ook voor vrouwelijke energie.

De wereld is te lang geregeerd door mannelijke energie. Het is tijd voor een ommekeer. Nu, in de tijd van de Venus transitie, is het tijd voor de zachtere aanpak. Het is tijd om gevoel toe te laten, om liefdevol en zorgzaam te zijn. Om medeleven te hebben voor anderen, in plaats van oordelen. Vrouwen hebben dit van nature in zich en ook mannen die goed in contact zijn met hun vrouwelijke energie kunnen bij deze kwaliteiten. De wereld heeft dringend behoefte hieraan.

Zachtheid, emotie, liefde, compassie, het zijn sleutelwoorden van deze tijd. Juist nu kan dit leiden tot conflicten. Zoals altijd bij een grote ommekeer, die kan leiden tot meer licht en liefde, “trekt” het donkere aan ons. Een grote sprong voorwaarts, is niet door iedereen gewenst. Het donkere, de lage trillingen, proberen ons naar beneden te trekken. Dit kan resulteren in sombere of boze buien, ruzies met anderen, etc. Het is extra belangrijk om hier nu niet aan toe te geven. Boosheid en somberheid mogen er best wel eens zijn, maar het is belangrijk om nu een hoge trilling aan te houden. Het collectieve bewustzijn (als je het zo wilt noemen), heeft behoefte aan liefdevolle trillingen.

Probeer je dus te richten op wie en wat je lief hebt. Laat je niet verleiden tot conflicten met je geliefden. Geef je geliefde eens een dikke knuffel als hij/zij binnen komt, reken maar dat eventuele negatieve gevoelens hier niet tegen bestand zijn. Geef je, misschien wat jengelige of “vervelende” kinderen, juist nu liefdevolle aandacht vanuit je hart. Kiezen vanuit je hart is nu essentieel. Je hart kent geen woede, dat is ratio. Je hart kent enkel liefde, dat waar het voor klopt. Richt je nu dus op je hart, voel het kloppen, voel de warmte en weet dat het hierom draait nu!

Kies voor licht, liefde en warmte en zie wat het voor jou, en de wereld om je heen, doet. Net zoals het tijd is om de maskers te laten vallen, is het tijd om weer een duidelijke keuze te maken, kies met (en voor) je .

Take care,

Nadia

vrijdag 1 juni 2012

Jezelf zijn


Afgelopen week hoorde ik in de auto een nummer van Metallica, een van mijn favorieten van vroeger. Het refrein viel me, nu meer dan ooit, op:
What I’ve felt
What I’ve known
Never shined through in what I’ve shown
Never be
Never see
Won’t see what might have been
What I’ve felt
What I’ve known
Never shined through in what I’ve shown
Never free
Never me
Hier komt nog een zin achteraan, maar die slaat niet op wat ik erbij voelde, dus die laat ik weg.

Wat ik erbij voelde namelijk, was dat het tijd is om mijzelf te laten zien, zoals ik werkelijk ben. Veel te lang heb ik me bij veel mensen anders voorgedaan dan ik echt ben. Zo post ik ook links naar mijn blogs niet op facebook, omdat ik bang ben voor reacties van anderen. Voor het eerst ga ik deze blog ook op Facebook plaatsen, met het “risico” dat mensen die mij in real life kennen, ook mijn andere blogs gaan lezen en zien wat mij werkelijk bezig houdt.

De dag dat ik dit nummer hoorde, las en hoorde ik nog meer wat mij vertelde dat het tijd was, tijd om mijzelf te laten zien.

En dit geldt niet alleen voor mij. Het is tijd om de maskers af te gooien. Want als mensen je niet accepteren zoals je echt bent, dan betekenen ze ook niets voor je. Dan passen ze niet bij jou. Bij mensen die er echt toe doen, mag je jezelf zijn. Je mag laten zien wat er echt in je hart leeft en je mag stralen zoals alleen jij kan!

Ik heb hier al een keer over geschreven, maar pas nu durf ik mijzelf echt te laten zien, precies zoals ik ben. En wie mij daardoor niet meer interessant vindt? Die past dan kennelijk niet bij mij.

Nadia