Dat lastige ego van ons…

Ik blijf veel lezen over ons Ego, dat lastige ego van ons, dat ons altijd maar weer in vallen laat lopen. Bijvoorbeeld de val van altijd maar meer willen, van materiële rijkdom nastreven, in plaats van spirituele, of emotionele rijkdom. De val van het maar blijven oordelen over anderen, terwijl je dat eigenlijk niet wil. De val van angst, waar je steeds maar weer in gelokt wordt… En ga zo maar door.

Even een citaatje tussendoor, want wat betekent dat woord “Ego” nu eigenlijk: Ego (uit het Latijn) betekent in de letterlijke betekenis "ik".

Wie veroordelen wij dus eigenlijk? Met wie kunnen wij het niet vinden? Wie leidt ons, naar ons idee, de verkeerde kant op en laat ons keer op keer in vallen lopen? Juist ja, onsZELF! Dus ”Ik” vind dat “ik” het niet zo goed vinden met “mij(n) ZELF, want “ik” leid mijzelf steeds in vervelende vallen! Naar persoontje zeg, dat “Ik” van ons!

Nee, neem dan onze ziel, die is veel leuker! Die wil het beste voor ons, die wil ons de goede kant op leiden. Die wil dat we leven vanuit ons hart! Konden we ons Ego maar aan de kant zetten en alleen leven vanuit onze Ziel! Of is dat toch niet zo’n goed idee?

Wat zou er nu gebeuren als we alle aspecten van onszelf als één zouden beschouwen? Wat zou er gebeuren als wij willen zien, dat ons “Ik” ook door ons gekoesterd moet worden? Wat zou er gebeuren met dat vervelende Ego van JOU, als je het vanuit liefde zou bekijken? Wat zou er gebeuren als je, na een "vergissing", of na een pijnlijke gebeurtenis, je Ego, je “Ik” in je armen zou nemen en zou zeggen dat het allemaal wel goed komt? Wat zou er gebeuren als we alle liefde van ons hart naar dat gekwetste, misleide, verkeerd begrepen Ego van ons zouden sturen?

Zouden we dan misschien gaan zien dat ons Ego niet een kwade kracht is buiten onszelf, maar dat wij één wezen zijn, dat uit meerdere “lagen” bestaat en dat alles wat wij willen voor onszelf is, om te ervaren waarvoor we hiervoor gekomen zijn en om te genieten onderweg? Zouden wij ons meer “heel” voelen en met al onze delen gezamenlijk, als één, op pad gaan naar onze doelen? Met heel veel liefde te geven op onze reis?

Ik pretendeer niet te weten hoe alles in elkaar zit, maar ik vraag mij daadwerkelijk af wat er zou gebeuren als wij hier anders naar zouden kijken. Ik geloof dat het nog wel eens een groot verschil zou kunnen maken!

Pas goed op jeZELF!

Nadia

Jouw weg gaan

I don’t wanna beg your pardon

I don’t wanna ask you why

But if I was to go my own way

Would I have to pass you by?

Black flies – Ben Howard

Soms moet je mensen voorbij gaan, om te komen waar je wilt. Het klinkt simpel, maar is het niet. Want moet je de mensen passeren waar je van houdt, om zelf verder te komen? Helaas soms wel. Soms zijn de mensen uit je “oude leven” gewoon niet op het zelfde punt als jij en moet je ze laten gaan. Hiermee bedoel ik geenszins dat waar zij zijn minder goed is, of op wat voor manier dan ook minder waard dan waar jij bent. Ieder kiest zijn eigen pad, maar feit is wel dat als twee wegen te ver uit elkaar gaan lopen, je ze niet meer samen kunt vervolgen.

Hoe dichter diegene bij je staat, hoe pijnlijker het is. Soms is het ook niet mogelijk, of nodig om je volledig los te maken (denk aan familiebanden), maar het is dan wel goed om je emotioneel zoveel mogelijk los te maken van diegene. Hij of zij blijft dan wel in je leven, maar jullie verschillende perspectieven zorgen dan wel voor minder wrijving en pijn dan voorheen. Hier is wel een bewuste keuze voor nodig. Zonder de duidelijke intentie en volledige toestemming van jou om je emotioneel los te maken, lukt dit niet.

Weet ook dat je je niet hoeft te verontschuldigen tegenover anderen over hoe jij in het leven staat. Jij mag jouw pad en jouw perspectief kiezen, ieder creëert zijn eigen wereld en heeft daar het volledige recht toe. Veroordeel anderen daarom ook niet om hun keuzes. Alle wegen die een ieder kan kiezen, lijden naar zijn perfecte levensdoel en de ervaringen die hij nodig heeft om zich te her-inneren wie hij werkelijk is.

Je hoeft dus ook een ander niet te vragen naar het waarom. Natuurlijk is er niets mis met een gezonde discussie, met als doel te leren van elkaar. Je kunt je leven verrijken door het ook eens te bekijken vanuit een ander perspectief. Wat doet het met jouw perceptie, als je van perspectief verandert? Maar te vaak heeft een discussie als doel de ander te overtuigen van jouw gelijk en dat is nergens voor nodig. Jij mag jouw keuzes maken en anderen die van hen. En kom je er samen echt niet uit, misschien is het dan tijd om de ander voorbij te gaan, om te komen waar jij heen wilt gaan.

Take care,

Liefs,

Nadia