Nieuwe Helden

Toen ik een tijdje terug de video zag van Boyan Slat*, een 19-jarige Nederlandse student die een oplossing heeft bedacht om de oceanen te ontdoen van al het plastic, werd ik helemaal blij! Wat een inspirerende, enthousiaste jongen! Zulk enthousiasme zie je niet zo vaak bij oudere generaties.  Hij had niet alleen een geweldige oplossing bedacht, maar hij kon het ook met zo’n bezieling brengen. Fantastisch! Als ik zo iemand zie, dan vind ik dat hoopgevend. Dat er zulke jongeren zijn, zulke wereldverbeteraars, prachtig! Ik vind dat ook het leuke aan werken met jongeren, je ziet de toekomst.

Maar ook veel dichter bij huis kun je ze vinden, de nieuwe helden. En ze hoeven niet altijd oplossingen te bedenken om de wereld te verbeteren, sommigen maken de wereld gewoon al beter door zichzelf te zijn. Zo kwam ik laatst een jongen van rond de 20 tegen, gewoon in de winkel, en ik keek hem in de ogen. En wat ik zag waren twee van de vriendelijkste ogen, met daarin een onvoorwaardelijke liefde die je zelden ziet. Hij viel me in eerste instantie op, omdat hij moest lachen om mijn vrolijk babbelende peuter. In zijn ogen zag je de puurheid die je ook in de ogen van kleine kinderen kunt zien. Het mooie is: Je ziet vaak ook een herkenning tussen van dit soort pure zielen, klein en groot. Mooi om te zien dat het sommige mensen lukt om deze puurheid te bewaren. Niet makkelijk in deze wereld, maar sommigen lukt het dus!

Het is mooi om er eens op te letten, als je van die hele lieve, gevoelige, pure kindjes ziet, met wie zij zich verbinden. Vaak zie je hetzelfde soort mens terug. In een klein of groot lichaam. Zo kwam ons zoontje ook eens een meisje tegen in de supermarkt, een aantal jaren ouder dan hij. Ze liepen langs elkaar heen, keken elkaar aan en je zag iets gebeuren. Ze draaiden zich ook allebei nog een aantal keren om, om nog eens elkaars blik te vangen. Pure herkenning was het.

In een wereld waarin zoveel gebeurt, waarin zoveel verdriet kan zijn, geeft mij dat hoop. Er zijn nog zoveel mooie mensen op de wereld. Ook, of vooral, in de nieuwe generaties!

*Voor het filmpje van Boyan Slat: http://youtu.be/ROW9F-c0kIQ

Geven en …

Vraag jezelf, voor je verder leest, eens af hoe jij dit aanvult: Geven en …?

Vandaag in een gesprek met iemand viel het me namelijk op dat zij zei dat ze wel goed kon geven, maar niet zo goed kon nemen. Het kiezen voor het woord “nemen”, gaf voor mij aan hoe zij het ziet, niet iets wat je mag, wat je toekomt, maar iets wat je eigenlijk niet verdient. Alsof je het je toe-eigent. Ik neem iets van jou. Het klinkt ook alsof die ander het eigenlijk niet wil geven.

Ikzelf kies voor de variant: Geven en ontvangen. Ook ontvangen kan moeilijk zijn, maar klinkt (voor mij) in ieder geval wel als iets wat je verdient. Ik ontvang van jou wat mij ook toekomt, wat ik verdien.

Sommige mensen zijn goed in ontvangen, maar de meesten die ik ken, geven liever. Geven kan een goed gevoel geven. Zeker als je iemand die het echt nodig heeft, kunt helpen. Maar ontvangen is net zo belangrijk. Zie het als een kannetje: Als jij alleen maar geeft, is dat kannetje op een gegeven moment leeg. Alles is op. Geen liefde en geen energie meer voor jezelf. Je kunt uitgeput raken, of ziek, of gedeprimeerd. Je hebt alles wat je had weggegeven! Daarom is het ook belangrijk om ook te ontvangen. Dan vul je jouw “kannetje” weer en heb je weer genoeg voor jezelf én anderen.

Dus de volgende keer dat jij een helpende hand toegestoken krijgt, dat iemand jou iets geeft, of het nu iets tastbaars is of niet, laat het dan eens gewoon toe. Laat je eens verwennen! Jij verdient dat! Net zo goed als al die mensen die jij helpt. Ontvangen is echt net zo belangrijk als geven, je hebt het gewoon nodig.

Wat dat betreft is die reclameslogan zo slecht nog niet: Omdat je het waard bent ;-)

Liefs,

Nadia

Van "Dankbaar, maar..." naar "maar, dankbaar".

Veel mensen weten wel dat dankbaarheid een belangrijke factor is in het leven. Dankbaar zijn voor wat je hebt, maakt je leven mooier en maakt dat je makkelijker je perspectief verandert, om mooie nieuwe kansen te kunnen zien of creëren.

Nu merkte ik pas bij mijzelf dat ik vaak denk in “Dankbaar, maar…”. Ik ben dan dankbaar voor iets, maar zou tegelijkertijd er nog iets aan willen verbeteren, als het ware. Een simpel voorbeeld: Ik ben ’s ochtends dankbaar dat mijn lieve, vrolijke zoontje me wakker maakt, maar zou eigenlijk nog wel langer willen slapen, omdat ik me nog moe voel. Als je dat gevoel dankbaar, maar… te zijn nu zou kunnen vervangen door het omgekeerde, dan is de “nasmaak” die je over houdt aan de gedachte, de dankbaarheid. Klinkt misschien wat vaag, maar ik leg het uit: Als ik diezelfde ochtend denk “Pff, ik zou best nog wat langer willen slapen, maar wat ben ik dankbaar dat mijn lieve, vrolijke mannetje mij wakker maakt!”, dan blijft niet het gevoel hangen van het “negatieve” wat ik gedacht heb, maar de dankbaarheid.

Niemands leven is perfect. Er zijn wel mensen die het voor elkaar krijgen om weinig tot niets te klagen (en het grappige is, die hebben vaak ook niet veel te klagen, want die ervaren de wereld , vanuit dat perspectief, zo mooi), maar er is altijd wel iets aan te merken op ons leven. Er is bijna altijd wel iets wat verdriet kan geven, of het is slecht weer, of je voelt je niet zo lekker en ga zo maar door. Zou je dit nu allemaal vanuit het “maar, dankbaar” perspectief benaderen, dan is dat een mooie stap naar het leven vanuit volledige dankbaarheid voor wat het leven je biedt. Ik kan bijvoorbeeld natuurlijk nog steeds verdriet hebben om mijn vaders overlijden, maar ik ben enorm dankbaar voor de jaren die ik met hem heb gehad en voor het feit dat ik geloof dat het nu goed met hem gaat.

En ik kan zoveel aanmerken op mijn vaak wat rommelige huishouden, maar ik ben enorm dankbaar voor de jongetjes die het zo’n rommel maken en die mij zoveel was bezorgen. Bovendien kan ik dankbaar zijn dat ik weinig tijd heb om op te ruimen, omdat ik een leuke baan heb en mijn tijd thuis liever aan mijn jongetjes besteed dan alleen maar aan poetsen.

Zo is ook dit dus weer een oefening in het veranderen van je perspectief. Ik ga dit de komende tijd zeker proberen. En misschien inspireer ik jou ook wel?

Liefs,

Nadia