Irritatie vs. Dankbaarheid

Laatst wond ik mij thuis over iets kleins op. Zoiets waar je je erg druk om kan maken, maar wat eigenlijk niets voorstelt, zoals bij de meeste van onze irritaties. Maar bij mij gebeurde er toen iets wonderlijks, nog terwijl ik me ergerde, kwam er een andere kant van de situatie naar boven in mijn hoofd, de kant waarin ik kon zien dat ik even goed dankbaar kon zijn voor hetzelfde als waar ik me aan ergerde, als ik mijn perspectief maar veranderde. Alsof het beeld dat ik had, letterlijk kantelde en mij liet zien hoe ik het ook kon bekijken.

En zo is het vaak met irritatie, heb ik sindsdien gemerkt. Dezelfde dingen waar je je druk om kan maken, kunnen je ook een groot gevoel van dankbaarheid geven, als je ze maar anders wilt bekijken.

Een huis-tuin-en-keuken voorbeeld: Je man heeft de was opgehangen, maar het is helemaal niet zoals jij het normaal zou doen. Shirts hangen scheef op de hangertjes, op het wasrek hangen kledingstukken in een kreukel allemaal dicht op elkaar, waardoor je meer moeite zult moeten doen met strijken, etc.. Genoeg voor menige vrouw om zich over op te winden. Maar bekijk je het van de andere kant, dan heeft je man het toch maar mooi even gedaan, de was opgehangen! En, hoewel het misschien voor jou niet te zien is, heeft hij waarschijnlijk daar ook nog eens echt zijn best op gedaan!

Kantel je deze gedachte, dan treed je later je man op een volledig andere manier tegemoet dan als je in deze (nutteloze) irritatie blijft steken. En zal hij jou ook anders benaderen dan als jij geërgerd beneden komt.

Zoals je tegenwoordig zo vaak tegenkomt: het is allemaal een kwestie van intentie, een kwestie van kiezen hoe je de situatie, of de wereld die je ziet, wilt benaderen. Wil je de grote, boze buitenwereld zien, die het jou nooit eens makkelijk maakt? Wil je zien dat mensen jou moedwillig dwarsbomen? Of wil je zien dat de wereld in essentie een mooie, warme plaats is, waar andere mensen vaak zo liefdevol dingen voor jou doen?

Voor de feestdagen, die vaak moeilijk zijn en veel irritatie oproepen, wens ik jullie toe dat jullie vooral kunnen zien hoeveel er is om dankbaar voor te zijn. Geniet van de mensen om je heen en laat zien dat je dankbaar bent. Geloof me, je zult het, vroeg of laat, terugkrijgen!

Fijne feestdagen!

Take care,

Nadia

WAAR-nemen

 Ik heb geen enkel boek van Eckhart Tolle, of een andere leef-in-het-nu goeroe gelezen. Noch heb ik boeken gelezen of cursussen gevolgd over mindfulness. Toch schijn ik de beschreven methodes aardig te beheersen, als ik anderen mag geloven.

Hoe? Door WAAR te nemen. Wat versta ik nu onder waar-nemen: Het ervaren van de kleine prachtige dingen om je heen. Ze zien zoals ze zijn. Ieder mens kan kiezen hoe hij de wereld om zich heen wil aanschouwen en ik kies er vaak voor om de pracht en praal om me heen te zien.

Hoe doe je dat nou, waar-nemen? Heel simpel eigenlijk, je gebruikt je zintuigen!

ZIE: de zon die op een prachtige boom schijnt, het roodborstje op de schutting, de lach van een kind, de liefde in de ogen van je partner.

HOOR: dat ene prachtige liedje -dat net vertelt wat je wilde horen-, de vogels zingen, de regen die op je ramen neerslaat als je lekker binnen bent.

RUIK: de geur van verse appeltaart, de heerlijk geurende bloemen die je net hebt gekocht, de frisse lucht in het bos. Adem in en ervaar!

PROEF: de zoete verleiding van chocola, de zilte smaak van verse vis, de smaak van de zoen van je partner.

VOEL: Het kusje van je kind, zijn zachte huidje tegen jouw wang, het kopje en de vacht van je kat, alle liefde die je op je pad tegenkomt.

Laat het allemaal eens echt binnenkomen, stel je open! Kan het echt zo simpel zijn? Ja, dat kan, als je ervoor kiest.

De wereld is hoe jij hem ziet, waarom zou je niet al de pracht die er geboden wordt, aanschouwen? Je zult zien dat het makkelijker wordt als je het oefent en dat het je leven zal verrijken!

Take care,

Nadia

Kinderen van nu en opvoeding

Ik ga jullie zeker niet voorhouden dat ik een expert ben in opvoeden. Sterker nog: Ik vind het zelf bij mijn peuterpubertje af en toe knap lastig en vraag me regelmatig af of ik het wel goed doe.

Maar ik heb de laatste tijd wel met mensen gediscussieerd over opvoeden en daar wel het een en ander uitgehaald wat ik jullie niet wil onthouden.

Kinderen van nu zijn, zoals vaak gesteld wordt, eigen-wijs. Zij weten vaak goed wat ze willen en wat er goed is voor ze. Vaak lijken de “oude” opvoedregels niet zo goed te werken bij deze kinderen. Straffen en dwingen kan averechts werken. Ze met heel veel liefde coachen in hun proces, werkt vaak beter.

Wat vaak vergeten wordt, is dat kinderen zo wijs zijn! Zij dragen, of ze dit nu al kunnen uitdragen of niet, heel veel wijsheid in zich. Het doet mij pijn om te zien dat veel kinderen dit niet mogen laten zien van hun ouders.

Mijns inziens is dat namelijk het allerbelangrijkste voor kinderen van nu, maar ook al van vroeger (dus ook voor jullie zelf gold dit al): Mogen zijn wie je bent! Mogen zeggen wat je denkt. Mogen handelen naar hoe jij bent. En de wereld tegemoet treden zoals jij hem ziet.

Ik zie het te vaak bij kinderen en volwassenen met een “label” als autisme, of AD(H)D: Deze kinderen, jongeren en volwassenen zijn uniek, maar dat wordt vaak vergeten. Iedereen is uniek en heeft zijn eigen krachten. Waarom wordt er bij deze mensen dan vaak gekeken naar hun valkuilen, in plaats van hun krachten? Waarom worden ze gedwongen zich aan te passen aan onze maatschappij? Waarom wordt er zo vaak gegeneraliseerd over hun kunnen en niet kunnen?

In mijn werk met jongeren met autisme, mogen ze allemaal zijn wie ze zijn. Ze hoeven zich niet aan mij aan te passen. Ik probeer aan te voelen wat zij nodig hebben en mij dan daaraan aan te passen.

En zo is het volgens mij ook met opvoeden: Onze kinderen mogen zijn wie ze zijn en hoe ze zijn. Ze hoeven zich niet aan te passen aan onze wensen. Waarom zouden wij niet wat vaker luisteren naar wat zij belangrijk vinden? Waarom proberen we ons niet een beetje aan te passen aan hun wereld?

Terug naar mijn peuterpubertje: Natuurlijk kan hij  niet altijd krijgen wat hij wil, maar ik  probeer wel te kijken naar wat hij belangrijk vindt en waarom. Als het iets is waar ik me makkelijk aan kan aanpassen, waarom zou ik dat dan niet doen? Ik vertel hem regelmatig dat hij perfect is zoals hij is en laat hem in zijn waarde. Ik leg het hem goed uit als dingen eens niet zo kunnen gaan als hij graag zou zien. Soms heeft hij er vrede mee, soms wordt hij boos of verdrietig, dat is ook zijn goed recht. Maar ik betrek hem wel bij het “Hoe en waarom”, ik leg hem niet zomaar wat op. En kijkend naar het blije en liefdevolle mannetje dat hij is, denk ik dan “Ik zal toch wel iets goed doen…”

Geluk

Net begonnen in het boek “Zin” (lust in je leven door schrijven) van Geertje Couwenbergh. Zij schrijft onder andere over wat ik vorige week weer besefte: Geluk zit in hele kleine dingen.

Ik had onder andere vorige week zo’n geluksmoment. Eén die me gemakkelijk had kunnen ontgaan, als ik even niet had opgelet. Ik zat in mijn auto, zoontjelief achterin. Was tegen hem aan het kletsen en zag ineens het type auto waar ook mijn man in rijdt. En ineens voelde ik weer dat sprongetje dat mijn hart altijd maakte als hij, toen we net bij elkaar waren, de oprit bij mijn huisje opreed. En besefte ik hoe gelukkig ik toch was dat ik hem had gevonden en dat er zo’n fantastisch klein mannetje achterin de auto zat en natuurlijk dat er nog zo’n mooi wezentje in mijn buik aan het groeien is. En zo bleef dit geluksmoment, juist door het besef, zich vergroten. Als een steen die je in het water gooit, waaromheen de cirkels steeds groter worden.

Iedere dag heeft zijn geluksmomenten. De meesten vrij klein en sommigen groot. Voor mij persoonlijk is de lach van mijn zoontje een enorme geluksbron. Zijn lach verlicht mijn wereld, keer op keer!

Maar geluksmomenten zijn vaak vluchtig, je moet ze pakken zodra je kan. Voor je het weet, kunnen ze weer verdwijnen en dan wist je niet eens dat ze er waren. Geluk is dus ook bewustwording. Je bewust zijn van de momenten en er ten volste van genieten. Veel mensen zien hun eigen geluk niet eens, zien lastige kinderen, terwijl ze vrolijk zijn. Zien de wolken, waarnaast de zon schijnt. Zien een grijze herfst, waar je ook prachtige kleuren kunt zien, als je je blik verschuift (of verruimt!) naar de bomen.

Het is vaak een kwestie van perspectief. Een kennisje van mij was laatst enorm aan het klagen, over haar zwangerschap, waar ze ziek van is, wat natuurlijk niet fijn is. Over haar baan, waar ze zo druk mee was voor ze ziek thuis zat, etc. Terwijl ik van dichtbij meemaak, hoe iemand er alles voor over zou hebben, zelfs 9 maanden ziek zijn, om nog een keer zwanger te worden. En terwijl ik zie hoe mensen die heel graag willen werken, geen baan kunnen krijgen.

En zelfs voor diegene die zo graag nog eens zwanger zou raken: Zij heeft een kind, ook een hele leuke en lieve, maar dreigt dit uit het oog te verliezen, doordat ze er zo graag nog één wil.

Ik zeg niet dat het leven altijd makkelijk is, dat is het niet. Maar voor wie het wil zien, heeft het leven zoveel te bieden!

Is mijn leven perfect? Vast niet voor de pessimist, maar voor mij? Jazeker! Ik geniet ervan, met volle teugen! Misschien loopt het daarom juist wel zo op rolletjes!

En als het dat even niet loopt, tja, dan gaat dat ook wel weer over… Soms moet je even zien wat er minder leuk is aan het leven, om daarna de pracht ervan weer te kunnen waarderen!

Take care,

Nadia

Woorden

Eén van mijn favoriete zinnen uit een boek, is deze: “De Kern van de dingen, die raak je wanneer je spreekt; op de een of andere manier schud en verplaats je de materie waar de realiteit uit bestaat.” Het komt uit het prachtige boek ‘De Onzichtbare Berg’ van Carolina de Robertis. Het boek is een roman over een aantal generaties sterke vrouwen en ik vermoed daarom dat de schrijfster met deze zin niet heeft bedoeld wat ik eruit haal: Dat je woorden, zowel gesproken als gedacht, heel krachtig zijn en dat je er de wereld om je heen mee vorm geeft.

Inmiddels is zelfs wetenschappelijk aangetoond dat het denken echt invloed kan hebben op materie, of in ieder geval op energie. (zie hiervoor experimenten van Lynne McTaggart, of verdiep je eens in Kwantum theorieën)

Nu kun je daar natuurlijk een boodschap uit halen zoals in The Secret: Als ik maar hard genoeg de intentie heb om rijk te worden, en die mooie auto te krijgen, dan lukt mij dat.

Naar mijn idee kunnen we er alleen ook veel mooiere dingen mee doen. Dingen waar we uiteindelijk veel gelukkiger van worden.

We kunnen, op grote schaal gedacht, er Moeder Aarde mee helpen, maar op kleinere schaal en makkelijker toegepast, ook de personen om ons heen (en indirect daardoor ook Moeder Aarde, omdat de trilling op aarde dan verandert)

Je kunt iemand namelijk verwonden, of helen met jouw gedachten en woorden. Het is jouw keuze!

Misschien iets om over na te denken, de volgende keer als je je ergert aan een persoon van wie je houdt? En ook buiten je kring van intimi, wat doe je een persoon aan als je iets negatiefs over ze denkt? Wat doe je de man op de straat aan, als je hem veroordeelt, zomaar in het voorbijgaan?

Iedere keer dat jij iets negatiefs denkt over een persoon, verwond je diegene een beetje. Is dat werkelijk wat je wilt?

En omgekeerd is het ineens een prachtig gegeven: Iedere keer dat je iets liefdevols denkt over iemand, heel je diegene een beetje.

Nu kun je dit gewoon in je dagelijks leven toepassen bij alle mensen om je heen, maar je kunt ook eens bewust stil staan bij mensen in je leven die ernstig ziek zijn, of het op een andere manier moeilijk hebben. Als we deze mensen liefde sturen, helpen we ze. Zeker op het moment dat we dit met meer mensen tegelijk doen. Dit is vaak voelbaar, voor de persoon voor wie jullie liefdevolle gedachten bestemd zijn, maar zelfs vaak ook voor degenen die de gedachten sturen.

Natuurlijk zegt dit niet dat we al het onheil af kunnen wenden, maar we kunnen wél invloed uitoefenen op datgene wat nog 2 kanten op kan gaan, daar ben ik van overtuigd.

Zelfs karma en lotsbestemming schijnen in deze tijd niet meer vast te liggen. Je hoeft niet altijd alles meer door te maken wat je, voor je hierheen kwam, afgesproken hebt. In de tijd waarin we leven hebben we ook hier een keuze in. Zoals dus ook je woorden een keuze zijn.

Dus kies je woorden zorgvuldig, ze zijn krachtiger dan je denkt.

Take care,

Nadia

Heel zijn

De woorden en zinnen voor deze blog begonnen een aantal weken terug al te borrelen. Ik had geen tijd om de vluchtige woorden te vangen, want ik zat in de auto. En ik voelde ook dat de tijd nog niet rijp was. Vanavond is de tijd daar.

Tijdens de bewuste autorit, verwonderde ik me over hoe ik tegenwoordig (meestal) in balans ben en ineens wist ik het: Ik ben weer HEEL.

Lang ben ik niet heel geweest. Zoals de meesten van ons, was ik me daarvan niet bewust. Ik worstelde me door het leven, zonder het zelf te weten. Ik was om de haverklap ziek, pakte ieder griepje mee en had veel migraine. Ik dacht dat het door de stress van mijn werk kwam, wat zeker een component was, maar dit was niet alles.

Bovendien wist ik van hele grote delen van mijn jeugd en tienertijd niets meer. Het waren grote zwarte gaten in mijn geheugen. Dit kwam me best goed uit, want het waren niet de mooiste herinneringen…

Ik moest heel worden, om te beseffen dat ik dit zó lang niet geweest was.

Bij mij begon het “heel-wordingsproces” toen ik een man ontmoette die mij echt liefhad zoals ik ben. Hij accepteerde zelfs het kindstuk in mij, dat zichzelf af en toe liet zien. Hij accepteerde mijn zwakheden én mijn kracht. Mijn liefde en mijn boosheid. Mijn lichte en mijn donkerdere kant. Hij zag mij op mijn slechtst, tijdens een burn-out, en hield tóch van mij, wat een openbaring! Ik mocht er ZIJN.

Het tweede deel van het proces, was tijdens mijn eerste zwangerschap en na de geboorte van mijn zoon. Het spelen met mijn kind, maakte dat ik dat ondergesneeuwde kinddeel in mij volop kon omarmen. Zijn blijdschap bracht me weer in contact met mijn blijdschap. Zijn onbevangenheid liet me mijn eigen onbevangen kant zien. En bovenal, zijn grote, liefdevolle hart, liet me mijn eigen grote, liefdevolle hart herontdekken.

Ik kan niet zeggen dat ik duidelijk heb gemerkt wanneer de verloren zielsdelen terug kwamen, ik kan alleen zeggen dat ik weet dat ze er weer zijn!

Nu zegt men dat ik eindelijk mijzelf weer ben. Dat ik teruggevonden heb wat ik zo lang ben kwijt geweest. Dat ik weer straal en liefde uitstraal naar wie het wil ontvangen.

Natuurlijk blijf ik ook een mens. Natuurlijk ben ik ook regelmatig boos of verdrietig. Natuurlijk voel ik me ook wel eens wat minder, maar ondanks dit, voel ik me wel HEEL!

Als je zelf nu worstelt, als je kampt met ziekte, verdriet, boosheid, pijn. Als je je bepaalde delen van het verleden niet kan herinneren. Ga dan eens na of er momenten zijn geweest in je leven dat je iets meemaakte wat zo traumatisch was, dat een deel van je ziel daar niet wilde blijven. Ik weet niet wat de beste optie is om deze verloren delen terug te vinden. Misschien kun je er ook hulp van de engelen bij vragen. Je zou kunnen vragen of ze de verdwaalde delen in je dromen terug kunnen brengen. Of misschien is een zogeheten Soul Retrieval wel het antwoord voor jou, als het je zelf niet lukt. Soul Retrieval komt uit het sjamanisme en staat voor het terughalen van de ziel. In het volgende artikel kun je er meer over lezen: http://www.choicez.nl/2011/07/27/soulretrieval-het-terugbrengen-van-de-ziel/

Hoe je het ook wilt aanpakken, ik hoop dat het je lukt, want hoe fijn is het om weer in balans te zijn. Hoe fijn is het om je heel te voelen en eindelijk weer helemaal jezelf te zijn!

Take care,

Nadia

Kracht en authentieke macht

 De laatste tijd heb ik veel mooie voorbeelden gehad van mensen die zoveel meer kracht hebben dan je onder bepaalde omstandigheden van ze zou verwachten. Deze mensen zijn een waar voorbeeld voor ons en dit wil ik graag met jullie delen.

Zo was er mijn vriendin wiens man op zeer gewelddadige wijze beroofd was. Natuurlijk vroeg ze zich af wie het gedaan had en waarom ze zo’n goed mens als haar man hadden uitgekozen. Maar het belangrijkste gevoel dat ze eraan over gehouden had, was dat ze zo dankbaar was dat ze hem nog had, dat hij het overleefd had. In plaats van haar voornaamste gevoelens angst en boosheid te laten zijn, koos ze ervoor om vooral dankbaarheid te voelen. Dit vond ik zo krachtig en knap van haar.

En zo waren er ook de mensen die kort geleden getroffen werden door tragedies, zoals het drama in Noorwegen, of de slachtoffers die vielen bij de rellen in Engeland. Een vrouw die haar moeder was verloren in Noorwegen, die zei dat het antwoord liefde was. Dat dit de oplossing was voor de problemen in de wereld.
Een man die zijn zoon verloor in Engeland, maar die daarna in de pers alleen opriep tot vrede, tot het weer herstellen van de rust. Geen gevoelens van wraak, maar van liefde.

Deze mensen snappen het écht. Dit zijn de verborgen leiders van onze tijd. Deze mensen zijn zo sterk en snappen wat authentieke macht is. Niet de illusie van pracht, praal, rijkdom en mensen die naar je luisteren, maar liefde voelen en uitstralen. Eén zijn met jezelf, met je kern. Eén zijn met het universum en liefde en compassie het universele bewustzijn insturen.

Laat ons leren van deze mensen en leven vanuit compassie en liefde. Alleen zo kunnen wij deze wereld maken zoals wij hem graag willen zien, een liefdevolle, prachtige wereld, waar iedereen mag zijn zoals hij is en iedereen zich geaccepteerd voelt.

Take care,

Nadia

Ik ben kracht

Volle maan. Haar scheppende kracht roept me. Weer. Midden in de nacht. Helaas. Want ik wil slapen!

En juist door de gedachte die ik daarbij had, kwam het in me op. Want ik voel me moe, dat heb ik vaak de laatste tijd, onder andere door de onrustige nachten die ik ervaar dankzij de steeds in beweging zijnde energieën op aarde.

Logischerwijs denk ik dan: “Ik ben moe.” En juist dat zou ik niet moeten doen. Want door dit te verbinden met de woorden “Ik ben”, word ik, in mijn hele wezen, datgene wat ik denk of uitspreek.

Ga eens bij jezelf na hoe vaak je dingen denkt met de woorden “ik ben” ervoor. “Ik ben bang.”, “Ik ben te dik.”, “Ik ben het niet waard”. Etc.

Er bestaat zoiets als de “Ik ben kracht”. Door een zin te beginnen met deze woorden, geef je datgene wat je zegt enorm veel kracht. Je laat het je hele WEZEN in stromen en wordt precies dat wat je zegt.

Iedere keer dat jij iets negatiefs over jezelf denkt, beginnend met de woorden “ik ben”, geef je deze kracht mee.

Probeer dus te leren om te buigen. Je kunt dit ook zeer zeker in positieve zin gebruiken.

Als ik me niet lekker voel, denk ik tegenwoordig altijd: “Ik ben gezond en ik ben sterk.” Sinds ik dit doe, ben ik niet ziek meer geweest. Het werkt voor mij goed, mits ik erin geloof!

Als je erin leert te geloven, zijn dit hele krachtige affirmaties. Probeer eens goed te letten op wat jij allemaal over jezelf zegt en denkt en probeer hierbij een positieve “Ik ben affirmatie” te bedenken.

Denk, als je iets moois overkomt: “Ik ben het waard”. Probeer eens over jezelf te denken: “Ik ben mooi”. Zeg hardop tegen jezelf “Ik ben liefdevol.” Je zult merken dat het een hele mooie, positieve werking kan hebben.

Zo, nu ik dit kwijt ben, ga ik me weer eens richten op een positieve affirmatie om straks in slaap te komen. Het zal zoiets worden als: “Ik ben ontspannen en volkomen kalm.” 

Voor wie dit nog voor het slapen gaan leest: Slaap zacht! En anders: Fijne dag!

Take care,

Nadia

Vertrouwen

Ik heb vandaag een mooi bericht mogen ontvangen over iemand die eindelijk weer durfde te vertrouwen, op zichzelf en op anderen. In het leven van die persoon, zie je gelijk de verandering. Ineens komen er mooie kansen voorbij, waar ze eerder niet waren. Ik ben ervan overtuigd dat deze kansen zich blijven presenteren, als het vertrouwen blijft.

Dit doet mij weer beseffen dat vertrouwen zo belangrijk is!

Allereerst het vertrouwen in jezelf. Wie kun je vertrouwen  als je jezelf niet kunt vertrouwen? Op jezelf vertrouwen betekent ook: vertrouwen op je intuïtie. Afgaan op wat je hart je ingeeft. Leven naar wat je hart ingeeft.

Als je merkt hoezeer je op jezelf kunt vertrouwen, kun je dat  ook op anderen. Wat ik bijna altijd zie, is dat degenen die ik echt vertrouwen geef, dat ook niet zullen beschamen. Als je volledig vanuit je hart vertrouwt, krijg je terug wat je verwacht.

Het omgekeerde zie je ook: Mensen die zichzelf niet vertrouwen en die daardoor niet echt durven vertrouwen, blijven achterdochtig, wachten tot je hun vertrouwen beschaamt.

Zo heb ik een kennis die mij af en toe in vertrouwen neemt. Haar diepste zielenroerselen vertrouwt ze me toe. Maar zij vertrouwt niet op zichzelf en niet op de wereld om haar heen. Dus iedere keer als ze mij iets heeft toevertrouwt, trekt ze zich terug. Ze durft me als het ware niet meer aan te kijken, terwijl ik niets met de informatie gedaan heb. Ik heb alleen geluisterd en haar bijgestaan. Ik merk wel dat dit mij pijn kan doen. Ik vertrouw op mijzelf, mijn man, mijn familie en mijn dierbare vrienden. Maar ook op sommige mensen die ik alleen maar via het internet ken. Gewoon, omdat mijn hart mij vertelt dat het kan. Hoe kan het dan dat iemand niet voelt dat ik vertrouwen niet zal beschamen? Dat kan alleen als diegene de basis niet heeft kunnen leggen.

Nu zijn  er natuurlijk veel mensen te vinden, die in hun leven weinig kans hebben gehad om vertrouwen te ontwikkelen. Sommige mensen is zo’n geweld aangedaan. Zij zijn zo aangetast in hun ware zijn, dat het ze nagenoeg onmogelijk is gemaakt. Het enige dat wij voor hen kunnen doen, is ze des te meer reden geven om te gaan durven, om de sprong te nemen te gaan vertrouwen. En ze vooral aan te sporen hiermee te beginnen bij zichzelf.

Ik zal dus ook voor deze kennis open blijven staan. Deze vrouw die ik nog steeds kennis noem, omdat ze mij niet toestaat haar vriendin te zijn. Als zij toch weer iets kwijt wil aan mij, zal ik er voor haar zijn. Ik zal me niet aan haar opdringen, maar wachten tot ze weer naar mij komt. En als ze dat doet, zal ik haar wederom bijstaan en er niets voor terug verwachten. Ik hoop dat ooit de dag komt, dat zij de moed heeft om zich tot zichzelf te wenden en te zeggen: “Op jou vertrouw ik volledig. Ik weet dat je er voor me bent en er altijd zult zijn. Je bent mij zo dierbaar, dankjewel dat je er bent!"

Take care!

Nadia

Diep in jezelf

Soms vind je inspiratie op gekke plekken. Nu is inspiratie vinden in muziek mij niet vreemd. Muziek kalmeert me, brengt me in balans. Het geeft me hoop en zeer regelmatig biedt het me wijsheid.

Maar inspiratie en wijsheid vinden in een happy hardcore nummer van vroeger, dat verwacht je niet zo snel.

En toch is dat wat er vandaag gebeurde toen ik Come take my hand van 2 Brothers on the 4th Floor hoorde. Ik hoorde, voor het eerst bewust, het volgende:

I know a place where the sun’s always shining

With lovely flowers around everywhere

Come and take my hand, I’ll show you, I’ll guide you

I know this place, it’s deep down inside you

En ik bedacht: Iedereen zou in zichzelf een plekje moeten kunnen creëren, een plekje waar je altijd naartoe kunt gaan, een plekje waar het mooi en veilig is en waar je heerlijk jezelf kunt zijn.

Als ik me zo’n plekje voorstel, dan zit het ergens bij je hart in de buurt. Het is er mooi en warm. Wat jij mooi vindt, kun je zelf bepalen. Misschien is er een waterval, misschien zijn er veel bloemen, het zonnetje schijnt er altijd, vul maar in!

Als de wereld dan eens te hard lijkt, als je de liefde even niet kunt vinden, dan kun je daar naartoe, Het zit in jou, dus je hebt het altijd bij je.

Natuurlijk moet je er niet steeds gaan vertoeven, maar het kan wel een veilige haven zijn als je omgeving je even niet goed gezind is. Het geeft je de gelegenheid even te centeren, even je balans weer te vinden, zodat je daarna er weer tegen kan.

Als ik me voorstel dat ik deze techniek helemaal zou beheersen, dan lijkt het me een uitkomst. Als de wereld me even teveel wordt, als ik teveel prikkels krijg, of als ik negatieve emoties binnen krijg, dan zou ik me heel even kunnen afzonderen en weer tot mezelf kunnen komen.

Een voorwaarde lijkt mij, dat je wel jezelf moet vertrouwen. Je moet je veilig voelen bij jezelf, je moet liefde voor jezelf voelen. Alleen dan kun je een oase in jezelf creëren, waar je ook echt in kunt geloven. Maar volgens mij is sowieso de tijd gekomen om te beginnen met liefde verspreiden en de basis daarvoor, is liefde voor jezelf. Als je anderen graag liefde wilt sturen, als je liefde Moeder Aarde in wil sturen, zodat er meer liefde alomtegenwoordig is, dan zul je moeten beginnen bij jezelf. Als je van anderen kunt houden en diegenen die jij zo liefhebt, kunnen dat ook van jou, dan zul je het toch waard zijn!

Ik zal heus niet de eerste zijn die dit bedacht heeft, dus misschien kun je wel meditaties vinden die hierop gericht zijn. Mijn ideaal zou zijn, dat er geen meditatie voor nodig is, dan is jouw veilige plek des te makkelijker te bereiken en altijd aanwezig.

Misschien kunnen we het eens proberen, ik hoor graag jullie reacties! 

Take care!

Nadia

Disbalans

Disbalans

Mijn Timeline op twitter stroomt vol en langzaam zie ik weer een patroon ontstaan. De mensen waar ik een beetje van ben gaan houden, de mensen die bezig zijn met het een beetje mooier maken van deze wereld, de mensen die liefde of wijsheid verspreiden, hebben klachten. Ze zijn moe, hebben hoofdpijn, rugpijn, eczeem dat de kop op steekt, verdrietige buien of last van onzekerheid.

Ik zit op de bank en denk erover na. Er komt een woord in me op: Disbalans.

Oké, als het zo in me opkomt zou het wel wat te betekenen hebben. Nu moet het antwoord nog komen: Waar komt die disbalans vandaan?

Het antwoord dat me te binnen schiet: Het gaat om een energetische disbalans. Bij sommigen ontstaat die omdat ze het verschil tussen de hogere en lagere energieën teveel opmerken. Bij sommigen omdat ze teveel van hun eigen energie weggeven. Bij sommigen omdat hun vrouwelijke en mannelijke energie zwaar uit balans is. En bij sommigen heeft het weer een andere reden. De grote overeenkomst: er lekt energie weg, waardoor een beetje van je eigen levenskracht weglekt.

Zoek in deze tijden momenten voor jezelf. Besteed aandacht aan wat jij belangrijk vindt. Kies een activiteit die jij fijn vindt om te doen en maak er tijd voor. Ga met je gevoel naar binnen en ERVAAR wat er echt in je omgaat. Wat vertelt je hart je?

KIES VOOR JEZELF!

Laat je energie wel stromen, maar alleen als het voor jou goed voelt. Geef het niet zomaar weg, tenzij je goed weet hoe je dat kunt doen vanuit de universele bron. Zoek mensen op die oprecht liefde voelen, voor jou, voor anderen. Kies authenticiteit.

Zodra je merkt dat je het weer aankunt, zodra je weet hoe je jezelf niet tekort doet, kun je weer gaan geven. Bedenk dat af en toe even nemen ook niet erg is. De mensen die dit lezen en zich aangesproken voelen geven genoeg. Jij weet dat van jezelf!

Natuurlijk zijn er ook die het niet zo treft. Volgens mij zijn dit de mensen die hebben geleerd echt voor zichzelf te kiezen. Die hebben geleerd te VOELEN wat er in ze gebeurt. Zij zijn degenen die energie overhouden, zij zijn degenen die het ons kunnen leren. Kijk eens naar deze mensen om je heen. Wat stralen ze uit? Wat doen zij dat jij nog niet doet? Je kunt van ze leren, antwoorden kunnen zo ineens naar je toe komen. En als je je kwetsbaar durft op te stellen, komt de liefde ook met bakken tegelijk naar je toe.

Ik sluit weer af met een zinnetje uit een blog van een tijdje terug:


Stel je hart eens open voor de liefde om je heen. Ontvang het met open armen, je bent nooit echt alleen!

Kinderen van nu en energie

Een tijdje terug schreef ik een blog over de kinderen van nu. Hierin schreef ik dat het voor hen van groot belang is dat de energie om hen heen hoog is.

Ik voel de behoefte om hier nog wat verder op in te gaan.

Hoewel kinderen over het algemeen ouders kiezen wiens trilling redelijk gelijk is aan die van hen, zijn er nu veel kinderen wiens energie nog hoger is dan die van de volwassenen om hen heen. Kinderen hebben sowieso de kracht om de wereld vaak onbevangen tegemoet te treden. Zij laten ons keer op keer zien hoe zij vanuit hun hart kunnen leven en veel wondertjes van nu geven ons een mooie les in het onvoorwaardelijk  liefhebben van al dat is. Zij zijn veel directer verbonden met de universele liefde om hen heen. Een bron van liefde waar wij ook uit kunnen tappen, maar veelal zijn vergeten hoe dat moet.

Deze kinderen functioneren veel beter als de trilling, de energie, om hen heen, hoog is. Sommige kinderen krijgen zelfs lichamelijke, of geestelijke problemen als hun energie niet vrijuit kan stromen, omdat de trilling om hen heen lager is. Deze kinderen hebben er vaak veel baat bij als de energie om hen heen verhoogd wordt. Klachten kunnen minder worden, of zelfs (bijna) verdwijnen!

Maar hoe verhoog je die energie? Hier is geen eenduidig antwoord op te geven. Het is vooral belangrijk dat je een methode kiest die bij je past. Een aantal voorbeelden van wat zou kunnen helpen: Mantras luisteren en zingen (het hoeven geen mantras te zijn die je zingt, gewoon zingen kan ook), dansen, de engelen of gidsen om je heen om hulp vragen, mediteren, bidden. Maar ook: creatief zijn, tekenen, schilderen, schrijven en vooral ook: Gek doen, spelen met je kind en daar helemaal in opgaan, je zult zien dat je eigen innerlijke kind zich laat zien en laat die nou precies die zelfde krachten en talenten omtrent liefde hebben als jouw eigen kind of de kinderen waar je mee werkt. Voel goed wat jou blij maakt. Waar wordt jij echt vrolijk van? Wat laat jou opbloeien? Deze dingen verhogen jouw energie, maken je wat lichter en liefdevoller.

  

Voel je alleen ook niet schuldig als het je een keertje niet lukt. Je bent er mens voor om je ook wel eens wat minder zonnig te voelen en jouw kindje heeft jou gekozen, dus ook de lessen die daarbij horen, inclusief buien! 

Als je probeert jouw trilling te verhogen, zul je zien dat je de wereld om je heen mooier maakt, niet alleen voor kinderen, maar ook voor jezelf en anderen om je heen.

“In the light of love

We are whole

In the light of love

We are home

In the light of love

We heal and sing”

Deva Premal and Miten – In the Light of Love

Take Care,

Nadia

Negatieve energie

In mijn wereld, dus ik vermoed ook in die van jullie, wordt de tweedeling steeds duidelijker: Het positieve, liefdevolle tegenover het negatieve.

Steeds weer merk ik dat ik door sommige mensen opgetild wordt naar hogere niveaus. Dan krijg ik veel liefde toegestuurd en gaat alles me voor de wind.
Maar steeds weer merk ik ook dat mensen die deze hogere energie niet aankunnen, mijzelf en de mijnen naar beneden trekken. Een eeuwige strijd, niet tussen goed en kwaad perse, maar wel tussen hogere en lagere energie.

Zijn deze mensen dan slecht, die ons naar beneden willen trekken? Nee, het tegendeel blijkt vaak waar. Het zijn lieve mensen, die eigenlijk het beste met ons voorhebben, maar die niet meer bij ons kunnen aansluiten. In een wanhopige poging die aansluiting toch weer te vinden, brengen ze dan de negativiteit weer ons leven in, bijvoorbeeld door middel van ruzie. Door ons naar beneden te halen, komen ze weer een stukje dichterbij ons en bij onze energie. Het zijn wanhopige pogingen, omdat ze ons niet willen verliezen.

Zo graag zou ik deze mensen omhoog willen helpen, maar het is iets dat ze zelf moeten doen. We kunnen geen hulp vragen voor mensen die het zelf niet willen accepteren. We kunnen mensen niet onder dwang omhoog trekken. Pijnlijk, want onze liefdevolle harten willen dat zo graag.

Wat kunnen we dan wel? Ik denk dat we ze zoveel mogelijk deelgenoot moeten maken van onze liefde, van onze energie. Niet door ze denkbeelden op te dringen waar ze kennelijk niet aan toe zijn, maar door ons hart te openen en onze liefde, vanuit ons open hart, naar ze toe te stralen. Hoe stralend kunnen liefdevolle mensen niet zijn? Zo straal jij ook, als je bewust, vanuit je hart, liefde gaat uiten. Ook naar diegenen die het misschien niet lijken te verdienen, want zij hebben het juist zo hard nodig! En hoe meer jij straalt, hoe minder de negatievere lagen vat op jou kunnen hebben!

Straalze!

Ik zend iedere lezer veel liefde vanuit mijn hart, ik hoop dat je het voelt en ontvangt.

Take care,

Nadia

Zoals je bent

Vanavond, terwijl ik al in bed lag, schoot me een moment te binnen, dat bepalend is geweest voor veel momenten in mijn leven.

Ik herinner het me nog goed: Ik was met een groepje vrienden op een uitje. Vlak daarvoor waren er wat strubbelingen geweest en het was zelfs even de vraag of ik wel mee zou gaan. Maar ik besloot te gaan en nam daarbij de beslissing om mezelf tijdens dat uitje maar weg te cijferen. Ik zou meegaan in wat de rest wilde en mijn eigen mening niet laten horen. Dus zei ik “Mij maakt het niet uit hoor, wat willen jullie?“ en “Natuurlijk, wat jullie willen.” Uiteraard liep ik zelf met een knoop in mijn maag rond en kostte het me veel energie om me zo aan te passen. Ik was immers niet mijzelf.

Na het uitje, kreeg ik van een aantal mensen uit het groepje te horen dat ze me zulk aangenaam gezelschap hadden gevonden, dat ze me zo eigenlijk leuker vonden. AU! Mijn (in die situatie terechte?) conclusie: Als ik niet mijzelf ben, dan vinden mensen me leuker.

Zo heeft iedereen wel een bepalend pijnmoment in zijn leven. Een moment dat zich een bepaald idee over jezelf diep wortelde. Alsof het weerhaken uitsloeg ergens diep in je kern, om daar nooit meer weg te gaan.

Jarenlang heb ik me, in gezelschap, gedragen naar wat ik toen dacht ontdekt te hebben. Ik paste me aan aan wat men op dat moment van me verwachtte. Lachte als het gewenst was. Deed joviaal als anderen dat ook deden of probeerde juist stil te zijn als dat van me verwacht werd, want hadden mensen niet weleens gezegd dat ik teveel praatte?

Tot ik mensen ging ontmoeten die mij leuk vonden zoals ik ben, met al mijn rare trekjes. Die het leuk vinden als ik ongemerkt begin te zingen. Die niet geïrriteerd, maar eerder vertederd kijken als ik het innerlijke kind in mij los laat. En met me mee filosoferen als ik juist eens de diepte in wil duiken.

Ik ga je niet vertellen dat je jouw pijnmoment moet herleven. Ik ga je niet vertellen dat je iemand moet zoeken om de wond op te sporen en je die alsnog moet gaan hechten. Ik vraag je wel om eens te voelen waar het bij jou steekt. Wat heb jij jezelf wijs gemaakt over jezelf?

En dan rest me slechts één ding: Je te vertellen dat je prachtig bent! Dat je helemaal perfect bent, precies zoals je bent!

Open je hart

Laat je zien

Het is even eng misschien

Maar geloof me

Dit is de dag

Dat je zorgeloos stralen mag

In al je pracht

Zonder schijn

Zodat JIJ

JIJ kan zijn!

Voelen

Afgelopen week had ik weer een wonderlijke ervaring. Ik was met iemand aan het twitteren over hulp vragen aan de engelen en schreef iets over dat we de engelen maar dankbaar moesten zijn. Op dat moment “voelde” ik een glimlach en heel veel liefde stromen. Ze lazen kennelijk mee.

Toen ik daar net over na liep te denken (toen ik eigenlijk naar bed wilde gaan, hoe kan het ook anders…), drong het tot me door. Net als het tijd is om te leven vanuit liefde en vanuit ons hart, is de tijd gekomen om te voelen, maar dan echt!

Sta eens stil bij wat je lijf je vertelt, heb je de afgelopen weken momenten gehad dat je lichaam heel duidelijk iets aangaf? Misschien had je ergens pijn, of voelde je je heel vermoeid. Wat was er daarvoor gebeurd? Had iemand je geraakt, bijvoorbeeld in je hart? Had iemand je geprobeerd vleugellam te maken? Was je energie weggezogen?

Let ook daar eens op: je energiehuishouding. Wanneer kan je energie goed stromen? Wanneer blokkeert je energie? Wanneer lekt het weg? En bij wie of waar ben je dan? Sommige plaatsen, bijvoorbeeld bepaalde werkplekken, kunnen heel ongezond zijn. Krijg je ergens vaak hoofdpijn en raak je vermoeid? Dan is die plek niet gezond voor jou. Zijn er mensen bij wie je je eigenlijk, als je heel eerlijk bent, niet helemaal lekker voelt? Ha je een sluimerende klacht die ineens helemaal de kop opsteekt in iemands aanwezigheid of vlak erna? Dan is die persoon, op dat moment, niet gezond voor jou. Misschien is het iemand die een heel andere trilling heeft dan jij. Misschien is het iemand die, op dat moment, een negatieve mening heeft over jou en je zo je energie ontneemt.

Kijk eens of je deze situaties kunt vermijden. Spreek eens een tijdje niet af met bepaalde personen en voel hoe het dan met je gaat. Kijk eens of je niet op die plek hoeft te komen waar je je niet lekker voelt, of misschien kun je in een andere kamer gaan zitten, als je er toch echt moet zijn.

En als je echt niets kunt veranderen aan de situatie, leer dan hoe je jezelf kunt beschermen. Zorg dat je het goed leert, zodat je het ook (je) kinderen kunt leren, die zullen het minstens zo hard nodig hebben als jij.

En voel dus ook, om bij het begin van het verhaal terug te komen, wat de engelen je willen vertellen. Ga er eens voor zitten, sluit je ogen en kijk of er iets komt. Het kan een emotie zijn, of een kleur, een getal, een liedje, of misschien voel je, zoals ik, dat ze glimlachen. Geloof me, het is de moeite waard!

Pas goed op jezelf en de mensen van wie je houdt, het is een roerige, maar prachtige tijd!

Kinderen van nu

“Goedenacht inspiratie, was u daar weer?”

“Ja, ik dacht, laat ik weer eens van me laten horen.”

“En mag ik u vragen waarom dat altijd ’s avonds laat of zelfs midden in de nacht moet?”

Zo zou de conversatie in mijn hoofd kunnen gaan. Want wederom is het (bijna) nacht en wederom dient de inspiratie voor een blog zich aan. Waarom op zo'n moment? Ik vermoed omdat dan de stilte neerdaalt over mijn wereld en ik alleen ben met mijn gedachten, of zijn het juist niet mijn gedachten? Komt alle inspiratie van mijzelf? Ik denk het niet, maar wat van mij zelf is en wat niet, dat is mij nog niet duidelijk, dat moet ik nog leren.

Maar goed, die inspiratie dus, die had een onderwerp: De kinderen van nu.

Waarom? Onder andere omdat wij zo’n kindje van nu hier in huis rond hebben lopen. Een kindje dat bijna altijd vrolijk is en zelfs ook andere mensen opvrolijkt, die hij niet kent, maar waarvan hij aanvoelt dat ze dat nodig hebben. Een kindje dat graag lacht en dat dan tot diep in zijn ogen doet, die stralen als niets anders. Een kindje dat dwars door je heen kijkt, zo lijkt het soms. Een kindje dat soms alleen maar waarneemt, maar dan ook écht. Hij observeert en lijkt in zijn hoofdje precies te weten wat er zich afspeelt. Een kindje dat volop vanuit zijn hart leeft en zo graag zou willen dat anderen dat ook doen.

Het is ook een kindje die zijn prachtige energie niet vrij kan laten stromen, omdat de meesten om hem heen hier nog niet klaar voor zijn.

En zo zijn er veel meer van dit soort kindjes. Kindjes die niet hoogsensitief zijn, maar hypersensitief. Kindjes die van alles voelen en zien, maar veelal niet begrepen worden door hun eigen omgeving. Kindjes die lichamelijke klachten krijgen, doordat ze hun energie niet kunnen delen. Kindjes waarvan gedacht wordt dat ze in de war zijn, dat er “iets met ze is”, doordat zovelen niet kunnen voelen wat zij voelen. Kindjes die in zichzelf keren doordat niemand weet wat ze meemaken. En dan een etiket opgeplakt krijgen, terwijl ze alleen maar zichzelf willen zijn, in al hun pracht.

Hoe eenzaam zijn deze kindjes niet? Vertel eens, lezer, hoe vaak heb jij je eenzaam gevoeld, omdat je niet helemaal was zoals de rest. In wat voor menigtes heb jij gestaan, terwijl je je moederziel alleen voelde, omdat niemand je echt begreep?

Laten we allemaal ons best doen om deze kinderen te zien zoals ze zijn: prachtige kinderen met een missie! Kinderen met zo’n hoge, liefdevolle energie dat de meesten van ons daar niet aan kunnen tippen.

En daar ligt ook onze taak: Laten we deze kinderen laten weten dat ze er mogen zijn! Dat ze gezien worden. Dat ze mogen voelen en dat wij altijd zullen proberen ze te begrijpen, zelfs als het ons niet gelijk lukt. En laten we proberen vanuit ons hart te leven en de wereld naar een hogere, lichtere en liefdevollere energie te tillen, zodat deze kindjes kunnen opbloeien en bloesemen zoals altijd de bedoeling is geweest!

Nieuwe aarde-energie

En daar zit je dan: 10 voor 4 ’s nachts, te typen aan een blog. Waarom midden in de nacht? Omdat wij hier in huis niet goed kunnen slapen vannacht, we zijn onrustig.

Ik heb het al vaker gehad afgelopen week, maar niet zo sterk als nu. Ook andere mensen, je zou ze lichtwerkers kunnen noemen, als dat een term is die je aanspreekt, hebben er last van. Ik lees dat ze hoofdpijn hebben, zich niet lekker voelen, of dat ze ’s nachts niet doen wat ze voor hun gevoel toch echt horen te doen: slapen.

Ook ons zoontje is op de gekste tijden wakker afgelopen week. Ook nu net, maar nu niet kletsend en vrolijk, zoals de rest van de week, maar huilend en gillend.

Hoe zou dat nu komen? Toen ik hier net over na lag te denken, besefte ik het: Misschien was het wel een dag des oordeels, maar anders dan die dominee daar in Amerika dacht. Een dag waarop het eropaan komt. Wat kies je: liefde of angst?

Eerder vanavond drong het al tot me door: afgelopen week is het energieniveau, de trilling, op aarde weer veranderd. Ik voel het letterlijk in mijn lijf: er stroomt een andere energie doorheen, een hogere. Maar mijn lijf weet nog niet goed wat het ermee moet, dus wordt onrustig. Je zou er zelfs van in paniek kunnen raken, vandaar de keuze die we moeten maken. Het moment is daar: Kies liefde!

Er zijn veel engelen op aarde nu, om ons te helpen. Geen idee waarom ik dit typ, maar ik voel dat het zo is. Ze willen niets liever dan ons helpen transformeren. Vraag hun hulp en ze zullen toesnellen.

Heb je last van oude, negatieve energie: Vraag dan Aartsengel Michaël om hulp om het los te laten. Hij wil de liefde energie maar wat graag op aarde verankeren en kan dit met behulp van ons!

Ik zeg het nog één keer, ondanks dat het een beetje voelt alsof ik overdrijf: Kies nu liefde, choose love over fear!

Ik eindig met nogmaals mijn eigen citaat van mijn vorige blog:

Stel je hart eens open voor de liefde om je heen. Ontvang het met open armen, je bent nooit echt alleen!

Hulp van engelen

Sinds kort heb ik geleerd de engelen om mij heen om hulp te vragen. In het begin ging dat nog wat onwennig. Hoe vraag je een engel om hulp? Wat geeft mij, als duaal mens, ook het recht om de engelen om hulp te vragen?

En juist dan lees je ergens dat de engelen altijd aanwezig zijn, dat ze je zo graag willen helpen, maar wel jouw toestemming nodig hebben. Ze handelen alleen als jij, vanuit je vrije wil, ze toestemming geeft om jou te helpen. Dus begon ik eens voorzichtig met vragen. Nu ben ik helaas niet zo op ze afgestemd dat ik het gelijk merk als ze me “horen”, maar toch merk je dat het al lucht geeft om ze het te vragen. Om te weten dat ze er zijn.

En soms is er dan ineens zo’n mooi moment, waarop je ineens mag ervaren dat ze er echt zijn en zoveel van je houden.

Voor mij was zo’n moment er een tijdje terug. Ik had ’s ochtends in de engelenboodschap van Engelencoach op twitter gelezen dat je de engelen kunt vragen je te laten zien hoeveel ze van je houden. Ik besloot het te proberen. Die dag maakte ik mooie dingen mee, mensen waren erg liefdevol, ik zag overal mensen naar me lachen. Waar ik ook keek, zag en ontving ik liefde.

’s Nachts in bed, was ik alweer vergeten dat ik die dag deze specifieke vraag had gesteld, maar ineens herinnerde ik het me. Ik begon me af te vragen of alle liefde die ik die dag had gevoeld, een weerspiegeling kon zijn van de liefde van de engelen. En terwijl ik me dat afvroeg, voelde ik, heel vluchtig, een kneepje in mijn hand. Zo vluchtig dat ik me bijna afvroeg of het ik het wel echt gevoeld had, maar toch wist ik het zeker! De engelen hadden hun liefde laten weerspiegelen door de mensen op mijn pad die dag. Een prachtige ervaring!

Ook vandaag was er weer een moment dat ik wat hulp nodig had. Ik voelde mij op een gegeven moment compleet leeggezogen, had geen energie meer over. Andermans emotie kan mij enorm uitputten en ik was blootgesteld geweest aan veel emotie. Toen ben ik even gaan liggen en heb de engelen gevraagd om mijn energie te herstellen. Ik knapte, veel sneller dan ik anders zou doen, weer helemaal op! Zo goed kan het werken.

Dus, waarom zou je, de volgende keer dat je ergens tegenaan loopt, niet eens proberen de engelen om hulp te vragen? Ze staan te popelen om je bij te staan!
En als je hun hulp hebt mogen ervaren, bedank ze dan ook vanuit de grond van je hart, daar zijn ze heel blij mee!

Let maar eens op of je merkt dat ze er zijn, vaak zijn het maar subtiele signalen die ze uitzenden, zoals nu. Terwijl ik deze blog typ, ruik ik vaag de geur van wierook, terwijl ik al in geen maanden wierook heb gebrand!

Stel je hart eens open voor de liefde om je heen. Ontvang het met open armen, je bent nooit echt alleen!