Einde van het jaar, tijd om de
balans op te maken. Over het algemeen was het geen slecht jaar, er was veel
moois, maar die ene gebeurtenis overschaduwt mijn jaar. 2013 zal altijd het
jaar zijn dat ik jou verloor, mijn vader. Hoe ik altijd op je vertrouwd en op
een bepaalde manier op je geleund heb, besef ik nu pas. Ik vertrouwde lang op
jouw kennis, op al die kleine en grote dingen die jij gewoon wist. De laatste
jaren kon dat misschien minder, maar ik merk dat ik nu soms nog steeds jou wil
bellen om even iets te vragen.
Met de kerst word het missen
alleen maar versterkt, omdat we deze altijd samen vierden, met ons voor velen
vreemde, maar prachtig samengestelde gezin: Jij bij je ex, met haar nieuwe man,
met jullie kinderen, hun aanhang en de kleinkinderen erbij. Voor vele
gescheiden echtparen ondenkbaar, maar jullie hebben jullie respect bewaard.
Respect dat later weer uitgroeide tot een hechte vriendschap, met als basis een diepe liefde.
De laatste tijd was je niet meer
zo duidelijk aanwezig als we samen waren, achteraf gezien alsof je al wat
afstand en afscheid nam. Dat je zo plotseling zou gaan, hebben we vaak gedacht,
maar nooit echt verwacht natuurlijk. Ineens was je weg, uit ons leven gerukt.
We waren er nog niet aan toe, maar dat ben je natuurlijk ook nooit.
En nu? Nu denk ik soms dat ik je
voel, maar zeker weten kan ik het niet. Ik zou graag van je horen hoe je het nu
hebt… Is het leuk daar? Heb je je plekje gevonden? Voer je hele discussies met
je vader, je broer? Of zie ik het sowieso verkeerd? Is het anders dan ik mij
voorstel? Wat ik wel steeds gevoeld heb, is je liefde, vanaf het begin. Je
liefde en hoe trots je op ons bent. Op een bepaalde manier is het prachtig, jou
daar aan de andere kant van de sluier. Een sterke bondgenoot. Je vertelt me, in mijn hoofd,
dat ons contact nog wel komt, dat ik geduld moet hebben. Dat ik mijn heil niet
hoef te zoeken bij mediums, ik WEET het toch? En toch twijfel ik of ik het
weet, verzin ik het niet?
Kerst zonder jou voelt leeg.
Zelfs al ben je er natuurlijk bij als we met zijn allen samen komen. Kon ik je
maar zien, kon ik maar met je praten… Oud en nieuw wordt voor mij terug kijken
en afscheid nemen van dit jaar. Ik mis je, papa, en dat zal ik blijven doen,
maar ik ga afscheid nemen van het afscheid en verheug me op ons nieuwe contact,
wanneer het ook komt…
Veel liefs,
Nadia
