Angst en slechte raadgevers

Vandaag vieren wij de 3^e verjaardag van onze oudste zoon. Voor mij extra bijzonder, omdat ik, toen hij nog baby was een droom had, waarin een naar stemmetje tegen mij zei “Hij mag toch geen 3 worden.” Wat werd ik geschokt en in de war wakker! Deze stem sprak vanuit angst en zaaide angst. Gelukkig was er ook een innerlijke stem die zei dat dit niet kon kloppen. Nu hebben we een 3-jarige, vrolijke, gezonde peuter, God zij dank! (dit bedoel ik letterlijk en dat weet Hij)

Voor mijn gevoel had het ook anders kunnen lopen. Toen onze zoon baby was, had hij ernstig eczeem en wat hebben we daar heel veel adviezen over gehad! Adviezen waarvan ik, als mama, voelde dat deze voor mijn zoon heel slecht zouden zijn. Adviezen waarvan ik, in mijn diepste kern, voelde, dat ik ze niet op moest volgen. Ik besefte op een gegeven moment dat als ik wel geluisterd had, onze lieve ventje wél heel ziek had kunnen worden en het stemmetje misschien toch gelijk had kunnen krijgen. Gelukkig heeft mijn man ook altijd goed naar zijn eigen innerlijke stem geluisterd en zijn we samen, als één blok, voor onze zoon gaan staan. Zelfs toen men ons het idee gaf dat we slechte ouders waren, omdat we weigerden zijn eczeem met harde middelen te onderdrukken (het was immers zo zielig voor het ventje, vond men). Zelfs tegen de kinderarts gingen wij in, toen zij hem op andere voeding had gezet en hij stopte met groeien. Toen hij steeds honger had, omdat hij ook hier niet tegen kon. Op dat moment sprak mijn moeder met die stem, zij had door wat ons toen ontging, omdat we even niet luisterden, we negeerden wat ons verteld werd, omdat een arts het toch wel zou weten? Zij opende onze ogen en oren en we ondernamen actie. Hadden wij dit niet gedaan, dan was hij er misschien niet meer geweest.

Natuurlijk waren alle adviezen goed bedoeld, maar wat ik geleerd heb, is dat niet alleen angst zelf een slechte raadgever is, maar ook de mensen die jou adviseren gebaseerd op angst. Met de beste bedoelingen, luistert men naar de stem die angst inboezemt. Ik heb geleerd te luisteren naar de stem die vertrouwen geeft en die spreekt vanuit liefde.

Je eigen innerlijke stem, je eigen begeleiding, spreekt vanuit deze bronnen. Zij zal je misschien wel vertellen dat je een ander pad moet inslaan, maar zal dit doen door te zeggen dat het dan goed komt. Zij zal je wijzen op wat goed en belangrijk is. Dit vertrouwen op je innerlijke stem of begeleiding, is niet alleen belangrijk wat je kinderen betreft, maar ook wat je eigen gezondheid betreft. Jij weet het altijd het beste. Als jij leert naar je intuïtie en je eigen lijf te luisteren, dan vertelt het je feilloos wat goed voor je is en wat niet.

Als je leert deze stem te herkennen, is het een bron van grote wijsheid.
Probeer dus te luisteren naar deze stem, die van liefde en vanuit vertrouwen spreekt. Dit is de juiste. Vertrouw op jezelf en je liefdevolle begeleiding en je zult altijd weten wat je moet doen, voor jezelf en voor je kinderen.

Vandaag vieren wij de 3^e verjaardag van onze zoon, doordat deze stem er was, diep in mij (en in anderen, als ik hem even niet kon horen). En ik kan jullie niet uitdrukken hoe dankbaar ik hiervoor ben!

Liefs,

Nadia

Anders

Mijn hele leven al ben ik anders. Anders dan mijn leeftijdsgenoten, anders dan de meesten wie ik ontmoet. Als ik naar mijn eigen leven kijk, is eenzaamheid een constante factor geweest. Eenzaamheid op school, eenzaamheid in menigtes, eenzaamheid in mijn wereld. Gelukkig had ik thuis wel een moeder en zus die me begrepen, maar behalve die mensen, was ik alleen. Kon mijn gevoelens en de levendige wereld in mijn hoofd, bij niemand kwijt.

Af en toe ontmoet(te) ik gelijkgestemden, dat is heerlijk, een feest der herkenning. De eenzaamheid is ook bij hen altijd een factor geweest in hun leven en ik vermoed dat zeker 90% van de lezers van dit blog het ook herkennen. Vele mensen om je heen, maar jij bent alleen, alleen in jouw hoofd. “Wil ik hier wel zijn?” vroeg of vraag je je misschien af. Misschien heb je zelfs wel eens bewust moeten kiezen om hier te zijn, hier te blijven. Ernstige ziekte, een ongeluk en dan, bewust of onbewust, die keuze maken: Ja, ik blijf, ik ben hier nog niet klaar.

Als je die keuze met heel je hart hebt gemaakt, heb je hopelijk daarna meer ingezien dat het leven ook heel mooi kan zijn. Hopelijk heb je ondertussen ook gezien dat jij zelf jouw eigen waarheid en jouw eigen wereld schept. Hopelijk heb jij ondertussen ook bewust durven kiezen anders te zijn.

Voor mij is die keuze nog niet zo heel lang geleden, en het was spannend, maar ik heb hem gemaakt. Ik merk dat de keuze om echt mezelf te durven en willen zijn een tweeledig effect heeft. Aan de ene kant bespotting en geroddel door hen die mij niet begrijpen. Pijnlijk, maar kennelijk hoort het er nog bij. In ieder geval tot het me lukt om ook dit los te laten, ik schep immers mijn eigen wereld.

Aan de andere kant merk ik dat er meer ruimte komt voor wat ik kan. Als ik mezelf echt open stel, krijg ik meer informatie binnen. Stromen de woorden makkelijker, krijg ik ingevingen, weet, zelfs op afstand, hoe het gaat met mensen, en ga zo maar door. En daardoor komt er ook meer erkenning, kan ik mensen raken of helpen en vind ik meer gelijkgestemden. Die hele mooie kant maakt het de moeite waard. Het is wel een keuze die ik moet blijven maken. Als je eenmaal jezelf hebt laten zien, is er eigenlijk geen weg meer terug. Je masker weer opzetten is misschien makkelijk en veilig, maar eenmaal af, hebben mensen je ware gezicht toch al gezien en dient het niemand, vooral jouzelf niet, om je weer te verschuilen.

Wat vaak verkeerd begrepen wordt, is dat je heel goed anders kunt zijn, zonder je superieur te voelen. Iedereen is even mooi en even perfect in zijn ZIJN, niemand is meer en niemand is minder. Mensen die mij niet begrijpen, zien zichzelf vaak als superieur, beter, slimmer, noem maar op. Maar ik ken ook velen die besloten hebben hun ware aard te laten zien, die ook “anders” zijn dan de meerderheid en die dan ook vast komen te zitten in zo’n gevoel. Het gevoel superieur te zijn, heeft al tot vele problemen geleid en is gebaseerd op niets. Jij bent niet beter dan iemand die alleen om materie geeft. Jij bent ook niet beter dan wie in de ogen van velen “asociaal” is. Jij bent niet beter dan iemand die keuzes maakt die jij als slecht zou kunnen beschouwen, bijvoorbeeld wat zijn gezondheid betreft. Iedereen is gelijk. Probeer eens te kijken door de ogen van een hogere macht (God, engelen, Jezus, Boeddha,…). Zij zien wat mooi is in een ieder, zien de liefde, het licht, de kracht. In hun ogen is iedereen perfect. Dus ook jij, ook je buurman en ook diegene die jij echt niet mag.

Een veel gehoorde uitspraak tegenwoordig is: Wat zou liefde doen? Als we die nu eens veranderen naar: Wat zou liefde denken?, dan is ons oordeel vast veel milder.

Liefs,

Nadia