zaterdag 4 mei 2013

Van "Dankbaar, maar..." naar "maar, dankbaar".


Veel mensen weten wel dat dankbaarheid een belangrijke factor is in het leven. Dankbaar zijn voor wat je hebt, maakt je leven mooier en maakt dat je makkelijker je perspectief verandert, om mooie nieuwe kansen te kunnen zien of creƫren.

Nu merkte ik pas bij mijzelf dat ik vaak denk in “Dankbaar, maar…”. Ik ben dan dankbaar voor iets, maar zou tegelijkertijd er nog iets aan willen verbeteren, als het ware. Een simpel voorbeeld: Ik ben ’s ochtends dankbaar dat mijn lieve, vrolijke zoontje me wakker maakt, maar zou eigenlijk nog wel langer willen slapen, omdat ik me nog moe voel. Als je dat gevoel dankbaar, maar… te zijn nu zou kunnen vervangen door het omgekeerde, dan is de “nasmaak” die je over houdt aan de gedachte, de dankbaarheid. Klinkt misschien wat vaag, maar ik leg het uit: Als ik diezelfde ochtend denk “Pff, ik zou best nog wat langer willen slapen, maar wat ben ik dankbaar dat mijn lieve, vrolijke mannetje mij wakker maakt!”, dan blijft niet het gevoel hangen van het “negatieve” wat ik gedacht heb, maar de dankbaarheid.

Niemands leven is perfect. Er zijn wel mensen die het voor elkaar krijgen om weinig tot niets te klagen (en het grappige is, die hebben vaak ook niet veel te klagen, want die ervaren de wereld , vanuit dat perspectief, zo mooi), maar er is altijd wel iets aan te merken op ons leven. Er is bijna altijd wel iets wat verdriet kan geven, of het is slecht weer, of je voelt je niet zo lekker en ga zo maar door. Zou je dit nu allemaal vanuit het “maar, dankbaar” perspectief benaderen, dan is dat een mooie stap naar het leven vanuit volledige dankbaarheid voor wat het leven je biedt. Ik kan bijvoorbeeld natuurlijk nog steeds verdriet hebben om mijn vaders overlijden, maar ik ben enorm dankbaar voor de jaren die ik met hem heb gehad en voor het feit dat ik geloof dat het nu goed met hem gaat.
En ik kan zoveel aanmerken op mijn vaak wat rommelige huishouden, maar ik ben enorm dankbaar voor de jongetjes die het zo’n rommel maken en die mij zoveel was bezorgen. Bovendien kan ik dankbaar zijn dat ik weinig tijd heb om op te ruimen, omdat ik een leuke baan heb en mijn tijd thuis liever aan mijn jongetjes besteed dan alleen maar aan poetsen.

Zo is ook dit dus weer een oefening in het veranderen van je perspectief. Ik ga dit de komende tijd zeker proberen. En misschien inspireer ik jou ook wel?

Liefs,

Nadia

Geen opmerkingen:

Een reactie posten