Zoals je bent

Vanavond, terwijl ik al in bed lag, schoot me een moment te binnen, dat bepalend is geweest voor veel momenten in mijn leven.

Ik herinner het me nog goed: Ik was met een groepje vrienden op een uitje. Vlak daarvoor waren er wat strubbelingen geweest en het was zelfs even de vraag of ik wel mee zou gaan. Maar ik besloot te gaan en nam daarbij de beslissing om mezelf tijdens dat uitje maar weg te cijferen. Ik zou meegaan in wat de rest wilde en mijn eigen mening niet laten horen. Dus zei ik “Mij maakt het niet uit hoor, wat willen jullie?“ en “Natuurlijk, wat jullie willen.” Uiteraard liep ik zelf met een knoop in mijn maag rond en kostte het me veel energie om me zo aan te passen. Ik was immers niet mijzelf.

Na het uitje, kreeg ik van een aantal mensen uit het groepje te horen dat ze me zulk aangenaam gezelschap hadden gevonden, dat ze me zo eigenlijk leuker vonden. AU! Mijn (in die situatie terechte?) conclusie: Als ik niet mijzelf ben, dan vinden mensen me leuker.

Zo heeft iedereen wel een bepalend pijnmoment in zijn leven. Een moment dat zich een bepaald idee over jezelf diep wortelde. Alsof het weerhaken uitsloeg ergens diep in je kern, om daar nooit meer weg te gaan.

Jarenlang heb ik me, in gezelschap, gedragen naar wat ik toen dacht ontdekt te hebben. Ik paste me aan aan wat men op dat moment van me verwachtte. Lachte als het gewenst was. Deed joviaal als anderen dat ook deden of probeerde juist stil te zijn als dat van me verwacht werd, want hadden mensen niet weleens gezegd dat ik teveel praatte?

Tot ik mensen ging ontmoeten die mij leuk vonden zoals ik ben, met al mijn rare trekjes. Die het leuk vinden als ik ongemerkt begin te zingen. Die niet geïrriteerd, maar eerder vertederd kijken als ik het innerlijke kind in mij los laat. En met me mee filosoferen als ik juist eens de diepte in wil duiken.

Ik ga je niet vertellen dat je jouw pijnmoment moet herleven. Ik ga je niet vertellen dat je iemand moet zoeken om de wond op te sporen en je die alsnog moet gaan hechten. Ik vraag je wel om eens te voelen waar het bij jou steekt. Wat heb jij jezelf wijs gemaakt over jezelf?

En dan rest me slechts één ding: Je te vertellen dat je prachtig bent! Dat je helemaal perfect bent, precies zoals je bent!

Open je hart

Laat je zien

Het is even eng misschien

Maar geloof me

Dit is de dag

Dat je zorgeloos stralen mag

In al je pracht

Zonder schijn

Zodat JIJ

JIJ kan zijn!