Oneindig

Af en toe dringt ineens het besef tot mij door hoe oneindig wij zijn. Oneindig veel sterker en oneindig veel liefdevoller dan we denken. Van jongs af aan wordt ons een bepaalde nietigheid ingeprent. Je bent maar één klein mensje op de grote wereld. In je eentje kun je niets bereiken. Je kunt niet krijgen wat je wilt. En ga zo maar door.

Dat je alle macht en alle kracht in je draagt om jouw leven te beïnvloeden, wordt ons niet verteld. Dat we hier op aarde zijn om te genieten en te herontdekken hoe machtig wij zijn, wordt ons niet verteld. Misschien waren er ouders die dit wel aan hun kinderen verteld hebben, maar dan zijn die ideeën wel vakkundig de kop ingedrukt op school. Wie heeft er nooit een leraar gehad die hem of haar vertelde dat hij/zij het niet goed genoeg deed? Die benadrukte wat je niet kon? En je daarmee het gevoel gaf minderWAARDig te zijn?

Mijn ouders hebben hun best gedaan en zelfs de leraren op mijn basisschool deden het goed. Maar de basis die zij legden, werd onderuit geschoffeld door sommige kinderen en later op de havo ook nog door andere leraren. Hoe vaak mijn moeder mij ook op het hart drukte dat het niets zei over mij, het hielp niet genoeg. Ik herinner mij een leraar Duits die, voor de hele klas, meedeelde dat “Nadia het weer niet geleerd had.”, omdat ik weer een 3 had gehaald. Geen idee had hij dat er ook leerlingen zoals ik waren, die uren boven hun boek zaten, maar wiens brein die taal maar niet leerden beheersen. Tot op de dag van vandaag krijg ik ernstige faalangst als ik Duits moet praten. Dankzij hem… En zou hij er nu op uit geweest zijn om mij het gevoel te geven minder waard te zijn dan een ander? Ik ga ervan uit van niet, maar zo werkt het dus wel.

De werkelijkheid is een hele andere: Je bent ONEINDIG sterk! Je bent ONEINDIG veel waard! Iedereen die jou vertelt dat dit niet zo is, ziet dit verkeerd. Kan diegene ook niets aan doen, dat is zijn werkelijkheid, zijn illusie, zijn wereld. Het leuke van die oneindigheid is, dat ik het niet voor niets oneindigheid noem: Als het je niet lukt om het hier en nu te beseffen, dan heb je daar oneindig de tijd voor. Oneindig de tijd om je te herinneren wie je werkelijk bent en wat je werkelijk kan. Hoe mooi is dat? Maar misschien helpt het wel om het af en toe eens te lezen, zoals nu…

Liefs,

Nadia