Je pad

Gisteren in bed kwam dit in mij op:

I’ve been

Alone

I’ve walked

Alone

I’ve found my way

Alone

So I could be happy

Alone

I’ve had to find my way ALONE,

So we can walk this path TOGETHER

Wat bedoel ik hier nu mee? Dat je eerst jezelf moet vinden, eerst vrede moet hebben met jezelf, eerst gelukkig moet zijn met jezelf, eerst zelf compleet moet zijn, voordat je samen het geluk kan vinden. Dat je, VAST aan iemand, niet komt waar je wilt zijn.

Ken je dat spelletje, waarbij ze jouw been aan het been van een ander vastbinden en je dan samen naar een bepaald punt moet hobbelen? Niet makkelijk, toch? Zo is dat ook bij het vinden van je weg in het leven. Innig verstrengeld, kom je er niet. Kun je niet je eigen weg vinden. Sommige mensen gaan zo in elkaar op, dat ze, zelfs zonder elkaar, nog in elkaar verstrengeld zitten. Geen idee waar de een begint en de ander ophoudt. Op die manier kun je nooit zelf je pad bepalen, nooit zelf zien wat je wil.

Het is prachtig om je helemaal met iemand te kunnen verbinden, maar onthoud dat je ook los moet laten om jezelf te zijn.

Want aan elkaar vast, kom je moeilijk vooruit, maar losjes hand in hand, kun je samen het punt bereiken waar je heen wilt. MITS je wel goed blijft afstemmen waar je heen gaat. Je kunt best samen oplopen, als je maar wel blijft PRATEN met elkaar! Praat over je dromen, je ambities, je passie. Maak de ander deelgenoot van wat je wilt in het leven en kijk dan of jullie dezelfde kant op willen.

Het is ook helemaal niet erg als je allebei een stukje je eigen kant op wilt, dat kan ook als je elkaar ook los durft te laten, maar blijf elkaar dan wel deelgenoot maken van je reisverhalen. Hou contact, zodat je elkaar niet volledig uit het oog verliest. Op deze manier zorg je dat jullie niet volledig uit elkaar groeien, maar dat jullie elk groeien op jullie eigen manier, maar hopelijk wel in dezelfde richting.

Kies je weg en geniet van de reis, alleen of samen.

Enjoy!

Nadia