Gisteren, toen ik alle tweets en
facebookberichten las over de rellen in Haren, werd mij ineens iets heel
duidelijk: Hoe wij, door het collectieve bewustzijn, deze rellen alleen maar
versterken. De berichten erover waren zo vol woede en soms zelfs haat.
Een veel gehoorde uitspraak
tegenwoordig is: Wat je aandacht geeft, groeit. Daar ben ik het zeker mee eens.
De rellen gisteren waren er waarschijnlijk niet eens gekomen als de media niet
zoveel angst had gezaaid en er zoveel aandacht aan geschonken had. Met het van
tevoren zoveel angst zaaien, werd de kans op een negatieve uitkomst alleen maar
groter. De energie werd naar beneden getrokken. Het collectieve bewustzijn werd
angstig en grimmig.
Tel daar dan nog de haat bij die,
tijdens de rellen, massaal naar Haren werd gestuurd, met berichten waarin de
jongeren beschreven werden als bijvoorbeeld “randdebielen” en je creëert de
perfecte bodem voor een situatie die zo uit de hand kan lopen.
Stond er sowieso iemand bij stil
dat er een veel grotere groep jongeren was die niet meedeed? Stond er iemand
bij stil dat de jongeren die dit wel deden, ernstig de weg kwijt zijn? Heeft er
iemand aan gedacht om veel compassie die kant op te sturen, in plaats van nog
meer woede? Als we ons daarin zouden kunnen bundelen, zou zo’n situatie maar zo
ten goede kunnen keren! Niet onze haat bundelen, maar onze compassie, onze
liefde!
En als het je dan niet lukt om
compassie te sturen naar de daders, doe het dan naar de slachtoffers, naar de
onschuldige bijstanders, naar de mensen die bang zijn, naar de hulpverleners. Of
pas de Hawaïaanse techniek “Ho’opono pono” toe. Zeg, in jezelf, of hardop,
terwijl je aan de situatie denkt: Ik hou van je, Dank je, Het spijt me, Vergeef
me. Want het collectieve bewustzijn is een stukje van ons allemaal. Dus wij
maken dit mogelijk. De woorden zeg je als het ware tegen het universum, dat op
zichzelf, alleen perfect kan zijn. Wat niet perfect is, creëren wij, dus daar
kunnen we ons voor verontschuldigen. Het eerste stukje van de methode, is juist
om je waardering te uiten voor wat wel goed en mooi is, dus voor waar het
universum toe in staat is.
Sta stil bij jouw aandeel in de imperfectie en
probeer krachten te bundelen met anderen om de situatie ten goede te keren.
Willen jullie daar alsjeblieft aan denken, mocht er nog eens zoiets gebeuren?
Veel liefs,
Nadia
Geen opmerkingen:
Een reactie posten