In mijn eigen wereld gebeurt er
veel en ik hoor het ook om mij heen. Het is weer een roerige tijd, kennelijk.
Mensen overlijden - dit valt mij op, er gaan er nu heel veel -, mensen worden
ziek, of hun kinderen, familieleden... Er is veel verdriet en er zijn veel
zorgen. Het is logisch dat je dan veel aan degenen die “lijden”, gaat denken.
Het is fijn als je dat doet, een kaarsje voor ze aansteekt, vaker liefdevol aan
ze denkt, misschien voor ze bidt…
Maar waak ervoor dat de
compassie die je voelt, geen mede-lijden wordt. Compassie is namelijk iets heel
anders dan met iemand mee lijden. Niemand heeft er iets aan als je dezelfde
pijn voelt als zij. Niemand heeft er iets aan als je vol verdriet aan ze denkt.
Degene waaraan jij denkt niet, maar jij zelf ook zeker niet.
Ook proberen andermans zorgen te
dragen, heeft geen zin. Die zorgen en de pijn, zijn van diegene en hij/zij is
degene die eruit moet komen. Als jij op die manier aan ze denkt, stuur je nog
meer zorgelijke, pijnlijke, angstige, gedachten het universum in en dat is niet
wat ze (of wij als menselijk collectief) nodig hebben. Je stuurt nog meer
twijfel in de goede uitkomst van de situatie.
Wat je wel kunt doen zijn de dingen
die ik hierboven al schreef: liefdevol aan ze denken, een kaarsje branden, etc.
Wat vooral helpt is vertrouwen op de persoon. Vertrouw dat hij of zij het
verdriet aan kan. Vertrouw op het helend vermogen van iemand die ziek is. Vertrouw
op de beste uitkomst van de situatie. Wat we nodig hebben is meer vertrouwen!
Wat we nodig hebben, zijn meer mensen die hun scheppingskracht goed gebruiken!
Kies je gedachten en woorden dus zorgvuldig in deze roerige tijden, help,
steun, maar lijdt niet mee.
Zorg goed voor jullie zelf (des
te beter kun je er voor een ander zijn).
Liefs,
Nadia
Geen opmerkingen:
Een reactie posten