Kwetsbare kracht

 Ik heb mezelf vaak gerekend tot een van de “kwetsbaren” in onze harde samenleving. Ik heb geen olifantenhuid, ik heb, zelfs letterlijk, een dun huidje. Je kwetst mij dan ook best makkelijk en ik kan niet goed tegen leed en onrechtvaardigheid. Dat raakt me tot in mijn kern en ik kan er lang van slag van zijn. Ik kijk daarom ook al jaren geen nieuws meer. Velen begrijpen dat niet. “Je wilt toch weten wat er speelt in de wereld?” Nou nee, ik dus liever niet. Wat er in de wereld om mij heen gebeurt, vind ik wel genoeg. Datgene waar ik van invloed op kan zijn, is voor mij voldoende. Vrienden en familie mogen altijd bij me komen en mogen me alles vertellen. Ik zal er voor ze zijn en kan dan ook echt wat betekenen. Maar beelden van gruwelijke moorden, vreselijke natuurrampen of mishandelde dieren? Die houd ik liever buiten.

Ook houd ik niet van grote drukte, van mensenmassa’s of veel lawaai. Dat maakt me moe en dan komt alles veel harder binnen. Een dagje flink shoppen, in een drukke stad, winkel in winkel uit? Gezellig voor een uurtje, maar zet me dan alsjeblieft in een rustig cafeetje met een kopje thee om weer even tot mijzelf te komen.

In mijn omgeving heb ik gemerkt dat dit vaak als “zwakte” werd gezien. Mensen willen veel rekening met me houden “Kun je dat allemaal wel? Is het niet teveel voor je?” of zien me als een hulpeloos vogeltje, waar je je maar liever verre van houdt. Lang heb ik dit zelf ook geloofd. Ik dacht dat ik niet zo sterk was als anderen, dat anderen het beter voor elkaar hadden dan ik. Maar die tijd is nu voorbij. Ik zie al een tijdje in dat in mijn kwetsbaarheid ook een kracht schuilt, maar ik voel nu ook steeds vaker juist een enorme kracht in me komen. De reden dat ik veel last kan hebben van anderen om mij heen, heeft er mee te maken dat ik juist veel energie heb. Mensen zitten snel “in mijn energieveld” (heb geen beter woord ervoor) omdat het groot is. Als ik een tijdje alleen in een kamer ben waar ik me thuis voel, vul ik die kamer met mijn energie en komen de mensen die daar komen dus “in mijn energie”. Dat ik daardoor ook regelmatig weet wat ze voelen en daar soms ook last van heb, hoort daar bij en moet ik leren reguleren. Afsluiten wil ik niet, want het is mijn kracht en ik kan ze daardoor helpen. Mijn energieveld “kleiner maken”? Geen zin in, het is niet voor niets zoals het is en ik wil mij hierin niet aanpassen. Ik ben wie ik ben.

Steeds vaker krijg ik door dat ik dus juist die enorme kracht in mij heb en dat die me in de weg gaat staan als ik hem niet gebruik. Er ligt een mooie weg voor me, dat weet ik al. Hoe deze eruit gaat zien en wanneer deze zich verder ontvouwt, is nog een vraag voor me, maar ik ga ervan genieten! Genieten jullie mee?

Mocht je geïnteresseerd zijn in wat ik kan (de dingen die ik nu al weet), kijk dan eens op: www.turningtide.nl