woensdag 7 november 2012

De lessen van Tim


De zelfmoord van Tim Ribberink heeft mij, net als zovelen anderen, diep geraakt. Zoiets roept snel veel boosheid op, maar zoals meestal, levert ons dit niets op. Als wij iets positiefs willen halen uit zijn zo ontzettend tragische dood, dan zijn het de lessen die hij ons leert.

Natuurlijk zouden kinderen en jongeren moeten leren dat ze anderen niet zo mogen treiteren. Dat zij anderen het leven niet zo zuur maken, dat ze het leven niet eens meer zien zitten. Veel teveel kinderen worden nog dagelijks gepest.

Maar hoe kunnen onze kinderen dat leren, als ze ons als voorbeeld zien? Vertel me eens, heel eerlijk, lukt het jou om nooit een  oordeel te vellen over een ander? Lukt het jou om nooit iets slechts te zeggen over een ander? Lukt het jou om nooit slecht te praten over iemand, achter zijn rug om?

Zo ja, goed gedaan! Je bent een perfect voorbeeld voor je kinderen! Als zij “leren” pesten, hebben ze het in ieder geval niet van jou. Jammer genoeg zijn er nog meer volwassenen in de wereld waar zij een voorbeeld aan kunnen nemen.

Neem nu even iets heel actueels: Zelfs op tv, bij verkiezingen, wordt er modder gegooid naar elkaar. Wordt er lelijk gesproken en zelfs gelogen. Maar ook veel dichter bij huis komt je kind het tegen. Als hij thuis nu écht niets negatiefs hoort, dan zijn er vaak nog wel de roddelende juffen op het schoolplein, of de mama’s die hij hoort praten over welke kindjes en ouders ze liever niet over de vloer hebben… Zo leert je kind dat niet iedereen gelijk is, dat er altijd wel iemand buiten gesloten wordt.

Ben je nu, net als ik, mens en zeg jij ook wel eens iets “lelijks” over iemand anders? Ga daar dan eens heel goed op letten, zeker als je kinderen in de buurt zijn, maar liever nog altijd. Denk na voordat je (ver)oordeelt, tel tot 10 voor je iets zegt wat afbraak doet aan iemand anders.

En leer je kind dat het zelf niet stom is, maar ook een ander persoon niet. Leer ze, als ze oud genoeg zijn om het te begrijpen, dat “normaal” zijn een illusie is, dat óf iedereen, óf niemand “normaal” is. Iedereen is uniek en heeft zijn eigen krachten, jouw kind, maar ook al die anderen. Dus ook die van dat, in jouw ogen, “asociale” gezin. Ook dat kindje dat een beetje “anders” doet. Ook het kindje met de woedeaanvallen, de “aparte buien”, de bril, het rode haar, noem maar op…

Leef je kinderen voor hoe je met elkaar omgaat en zorg dat je jezelf altijd in de ogen kan kijken in de overweldigend grote spiegel die Tim ons voorhield!

Liefs,
Nadia

Geen opmerkingen:

Een reactie posten